Leeuw graaft kuil

In een kuil in de grond wacht een dier geduldig op zijn prooi. De prooi komt voorbij en het dier valt aan om zijn maal vervolgens zijn hol in te sleuren en op te peuzelen. Een van onze natuurbeheerders wees ons op dit tafereel dat op Natuurbegraafplaats Hoogengraven dagelijks plaatsvindt. Het beestje dat hier verantwoordelijk voor is, is de mierenleeuw.

Klein maar fijn

Het is goed zoeken naar de mierenleeuw, maar eenmaal gevonden is het een minder schrikwekkend dier dan de naam doet denken. Het grootste deel van zijn leven, één tot drie jaar, leidt de mierenleeuw namelijk als larve een verborgen bestaan onder het zand. Zijn dagen bestaan uit eten en groeien. Tijdens zijn ondergrondse groeiperiode vervelt de mierenleeuw drie keer. Daarna spint hij van kleverige draden een cocon en verpopt hij zich. Wanneer de volwassen mierenleeuw uit zijn cocon is gekropen, leeft het slechts tien dagen. Eten en drinken doet hij dan niet meer, het leven draait dan alleen nog om voortplanten. Een volwassen mierenleeuw lijkt op een gaasvlieg of waterjuffer, maar hij vliegt niet zo sierlijk.

Stuifzand in heidegebied

In Nederland komen maar twee soorten mierenleeuwen voor: de gewone en de zwartkopmierenleeuw. Ze leven op kaal, droog zand in de duinen of op stuifzand in heidegebieden. Dit laatste is bij ons op Hoogengraven het geval. We hebben de ‘verstopplekken’ van de mierenleeuw gemakkelijk kunnen vinden, want ze gebruiken een overhangend stukje zand om hun valkuil droog te houden. Zijn naam zegt het al: mieren zijn het favoriete voedsel. Maar mocht een ander insect in de valkuil terecht komen, dan eet hij deze ook graag.

Nieuwsgierig geworden?

Wilt u ook meer weten over de flora en fauna op onze natuurbegraafplaats? Elke tweede en vierde zondag van de maand organiseren we een rondleiding onder leiding van een deskundige. Via deze pagina kunt u zich aanmelden voor een van de rondleidingen.