Een baan met betekenis | Irene

Dit zag ik voorbijkomen op Facebook. Nieuwsgierig klikte ik op de link en kwam terecht op de site van de natuurbegraafplaats Hoogengraven. Een soort open dag waarop je kon ontdekken of werken op een natuurbegraafplaats iets voor je is. Ik was helemaal niet perse op zoek naar een andere baan, want ik werkte al bijna dertig jaar in de accountancy bij dezelfde werkgever: een lekker “veilig” gevoel. 

Toch bleef er iets kriebelen, want werken met mijn gevoel was wel iets wat steeds vaker in mijn hoofd zat. Ik trok de stoute schoenen aan en ging op een mooie zomerdag naar Hoogengraven. Onderweg dacht ik nog: ‘als ik maar niet de enige ben’. Niets was minder waar. Een heel ontvangsthuis vol met enthousiaste mensen die allemaal nieuwsgierig waren naar de baan met betekenis. Nog steeds kan ik me er soms over verbazen dat ik uiteindelijk welkom was in het team van Hoogengraven. Ik ben nog elke dag blij met mijn overstap.

Ik vind het heel erg fijn om mensen een goed en rustig gevoel te geven. Wanneer mensen binnen komen voor een informatie- of reserveringsgesprek vinden ze het soms best wel spannend. Het is tenslotte niet niks om een plek uit te zoeken voor je laatste rustplaats. Ontzettend fijn als ze tijdens het gesprek en een mooie wandeling kunnen ontspannen en het zelfs wel gezellig is. Een beetje humor kan ook best. 

Natuurlijk is dit anders wanneer mensen ernstig ziek zijn of rouwen om hun dierbare waarvoor ze een plekje komen uitzoeken. Ook deze gesprekken en dan vooral  het vertrouwen om het met ons te willen delen, vind ik enorm waardevol. Ik ben altijd weer dankbaar als ze toch met een gerust gevoel naar huis gaan en ik een stukje in een heftige periode van hun leven heb mogen meelopen. 

Ik kan nu voor 100 procent zeggen dat een baan met betekenis voor mij zeker gelukt is.

De natuur en ons prachtige gebied spelen hierin een belangrijke rol. Ik ben ervan overtuigd dat de natuur een vorm van troost biedt. Bij het begeleiden van een uitvaart in ons gebied wandelen we met de stoet naar het graf wat bewust op die plek  door iemand zelf, of door zijn of haar nabestaanden, is gekozen. Vooral voor nabestaanden heel waardevol. Vaak zie ik ze op deze bijzondere plek tot rust komen na de vaak emotionele dagen tussen overlijden en begraven. 

Natuurlijk is het werk soms ook pijnlijk. Sommige gesprekken of uitvaarten blijven me echt wel bij. De verhalen van mensen of bepaalde muziek bijvoorbeeld tijdens een uitvaart kunnen mij soms echt raken. Gelukkig ervaar ik binnen ons team alle ruimte om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Even na kletsen met lieve collega’s en dan met een fijn gevoel weer naar huis. 

Ook thuis ben ik veel buiten te vinden. Ik wandel graag. Een goede manier voor mij om mijn hoofd leeg te maken en te genieten van de kleine dingen. Bijvoorbeeld de zon op mijn gezicht, de vogels die fluiten of de eerste knopjes die uitkomen. Dat is wel de belangrijkste les die ik in het afgelopen half jaar geleerd heb: geniet van de kleine dingen!